Sunday, December 27, 2015

Para sa namatay nating Pag-ibig

(Isinulat ko itong entry na ito noong November 1, 2015, bilang pag-alala sa mga namatay na pag-iibigan. Hahaha.)


Mahal kita. 
Mahal pa rin kita.
Mali. 
Mahal pa din ata kita.
Hindi!

Dinadala lang siguro ako ng mga ala-ala pabalik. Siguro nga ay may natitira pang pagmamahal pero hindi naman ibig sabihin noon na hindi ko pa din tanggap ang mga pangyayari. Marahil, siguro ay minsan din kitang minahal. Binuo ko ang pangarap ko na kasama ka. Pinanghawakan ko ang mayroon tayo para kayanin ang anumang pagsubok. Kaya hindi mo ako masisisi.

Marahil, mahal pa din kita. Pero huwag ka mag-alala dahil hindi ko naman hangad na manggulo pa. Hayaan mo at darating din ang panahon na para naman sa akin. Darating ang panahon na mangangarap akong muli hindi lamang para sa sarili ko. Darating ang panahon na muli akong magmamahal. Sisiguraduhin ko na pupunan ko ang lahat ng mga naging pagkukulang ko sa naging relasyon natin. 

Pero ngayon, hayaan mo lang ako. Hayaan mo lang akong magpakalunod sa aking emosyon. Hayaan mo lang akong tangayin ng masasaya nating ala-ala. Hayaan mo lang maramdaman ko muli ang init ng pagmamahal kahit sa guni-guni ko lang. Hayaan mo lang akong maging masaya sa ala-ala nating dalawa. Kasi hanggang dito na lang naman ang kaya ko. At hanggang dito na lang din naman ang gusto ko.

Pabayaan mo lang ako.
Pabayaan mo lang at unti-unti, ako ay lalayo.

Pabayaan mo lang ako. 

No comments:

Post a Comment