Kaibigan?

Oo, noong tumuntong ako ng kolehiyo, lumawak talaga ang mundo ko. Ikaw ba naman ang maging bahay-eskwela lang noon tapos sa iisang eskwelahan ka lang nag-aral sa loob ng labing-dalawang taon, malamang limitado ang makakasalamuha mo. Taon-taon may mga bagong darating pero mas marami pa rin ang mga dating kakilala at kaibigan. Oo, limitado pero sa loob ng maraming taon, masasabi kong nakilala ko ng husto, o kung hindi man ay ng medyo maina-inam ang mga taong nakakasalamuha ko.

Ngayong darating na pasukan ay apat na taon na ako sa kolehiyo. Apat na taon na akong pagala-gala sa malaking mundo ng unibersidad. Sa araw-araw na yon ay may nakakasalubong akong mga bagong mukha. Sa isang unibersidad ba naman na libo-libo ang mag-aaral eh pwedeng pwede nga makakilala ng iba’t ibang tao sa araw-araw.  Sa loob ng apat na taon, marami rin akong nakilala. May mga umaalis, may mga dumadating na bago. Siguro eh palakaibigan lang talaga ako. O baka naman ngayon lang ako bumabawi na magkaroon ng maraming kaibigan dahil hindi ganoon kadami ang nakilala ko noong mas bata-bata pa. Sa una, masaya. Sa bawat lugar may kaibigan ka—sa dorm, sa mga klase at sa organisasyon. Pero may hindi rin pala kagandahan ang maraming kaibigan.

Habang tumatagal ang panahon, napapagtanto ko na sa lahat ng mga yon, kaunti lang ang totoo. Marami sa kanila ay kaibigan mo lang kapag kaharap ka. Masakit kasi itinuturing mo silang kaibigan pero ganoon yata talaga. Sa mas malaking mundo sa labas ng unibersidad ay mas marami pang ganoon. Ika nga nila ay “professionalism” lamang. Kaibigan ka lang kapag may kailangan sa iyo. Kaibigan ka lang kapag masaya ka. Kaibigan ka lang kapag ayos ka. Pero unti-unti namang nawawala kasabay ng ihip ng panahon. Parang buto ng munggo na madaling tumubo at madali din namang malanta kung hindi sa tamang lupa itinanim. Mababaw ang ugat at madaling nasasalanta kapag dumarating ang sakuna. Wala naman akong magagawa kung hindi ang sabayan ang pag-ihip ng panahon. Sa pagpapalit ng mga araw, may darating at may aalis. May mga magiging kaibigan, pero hindi lahat ay mananatiling kaibigan.

Isang bagay ang natutunan ko sa lahat ng mga yun. Ito ay ang kilalanin at alagaan ang mga tunay na kaibigan na mananatiling kasama mo kahit dumaan man ang mga unos. Silang nakatatalos at nakakaintindi ng tunay kong katauhan.